بربستر خاک اسطوره ای مان

باتکیه بر ستونهای تخت جمشید روییدیم

ریشه هامان

به آب دریای خزر وخلیج همیشگی فارس سیراب گشت

تیغها برشاخسار وتبرها برپیکرمان فرودآمد

گرمای تموز وسرمای زمستان تنمان سوزاند

بس خزان بی ترحم ازسرمان گذشت

ایستادیم

وجز برآستان خداوند سرخم نکردیم

واینک دربهاری دیگر

رویش برگهای سبز وشکوفه های سپیدمان را

به نظاره مینشینیم